Geluk is met de domme..........

Hallo lieve vrienden en familie,

Ik zou nu een stukje gaan schrijven om jullie te laten weten dat er voorlopig niks meer op het blog zou komen te staan omdat er pas in november weer echt nieuws te verwachten zou zijn. Echter sommige dingen veranderen erg snel.

Het gezegde luidt: Geluk is met de domme.. Als dat zo is dan ben ik de meest intelligente persoon op deze aarde, want geluk wat betreft mijn gezondheid heb ik niet.

Zondag 18 juli voor ik naar bed ga voel ik net onder mijn kaak een bult. Maandag zat deze bult er nog steeds dus ik ben dinsdag meteen in de telefoon gesprongen. Ik heb eerst met het Meander ziekenhuis in Amersfoort gebeld. Ik dacht dat ik via mijn oncologie verpleegkundige wel bij mijn longarts terecht zou kunnen. Ik kreeg echter een vervangster want mijn verpleegkundige was met vakantie. Zij verwees mij meteen door naar de huisarts, want bulten in nek of keel hadden niks met longkanker te maken.....ik vraag me af waar zij haar diploma’s gehaald heeft!! Ze heeft uiteindelijk overlegd met een longarts (niet Dr. van Velzen want die is ook met vakantie) en belde mij terug met de mededeling dat de bult wel kanker zou kunnen zijn maar dat het niet nodig was om er naar te laten kijken. Ze hadden wel mijn CT-scan vervroegd en de afspraak met de dokter m.b.t. deze scan. Als ik me nog zorgen maakte moest ik maar naar de huisarts. Zover het heerlijk meeleven van het Meander Medisch Centrum!!! Mocht je in de buurt van Amersfoort wonen ga dan alsjeblieft naar een ander ziekenhuis om je te laten helpen!!!

Jullie kennen mij ondertussen goed genoeg om te weten dat ik het hier niet bij heb laten zitten. Ik heb meteen weer de telefoon gepakt en heb het AVL gebeld. Ik heb verteld van de bult en dat het misschien niks is, maar dat ik mij zorgen maakte. Ze snapte mij meteen en ik kon donderdagmiddag al bij Dr. Knegjens terecht!

Donderdag 22 juli moest ik om 14.45 uur in het AVL zijn. Ik was pas om 15.30 uur aan de beurt want alles liep uit. Ik heb mijn verhaal uitgelegd en verteld dat het voor de rest steeds beter met mij gaat. Ik eet en drink weer alles (sinds zaterdag zelfs weer alcohol, je moet wat doen om in slaap te komen!!) en ben geheel van de pijnstillers af. Alleen die bult. Hij heeft naar de bult gekeken en heel lang gevoeld en toen gezegd dat het inderdaad een lymfeklier was maar dat hij niet kan voelen of het kanker is of niet. We hebben toen samen besloten om een punctie te doen. Dat kon meteen en ik zou dan vrijdag aan het einde van de dag of maandag iets horen. Vrijdag niet gebeld en op van de zenuwen. Maandag niet gebeld en om 14.00 uur maar zelf gebeld, helaas geen uitslag en zeer waarschijnlijk kwam die ook niet meer. Dinsdag weer als een dode vogel op de bank van de spanning. Om 14.30 uur nog niks gehoord dus ik weer bellen. Dr. Knegjens zou mij voor 17.00 uur terug bellen, maar wist niet of hij dan al een uitslag zou hebben. Gisteren om 16.00 uur kwam zijn telefoontje met slecht nieuws. De bult onder mijn kaak is een uitzaaiing van de longkanker. Deze uitzaaiing is nooit aanwezig geweest op de aller eerste foto's van januari en dat is dus heel, heel slecht nieuws.

Nu moet ik wachten tot of Dr. Knegjens of Dr. van de Brandt (vervanger van Van Velzen) contact met mij opneemt over verdere stappen. Er zal een PET-CT-scan gemaakt moeten worden om te kijken of er niet nog meer uitzaaiingen zijn. Tevens is de CT van mijn longen belangrijk om te kunnen zien of en wat de bestraling heeft uitgericht. Ook wil ik een MRI van mijn hoofd om hersentumoren uit te sluiten. Als ik alle informatie heb en weet wat alle prognoses zijn komt de moeilijke taak voor mij om te beslissen of ik nogmaals een hel zoals afgelopen half jaar wil doorstaan. Een dokter wil altijd behandelen, maar is dat ook wat ik wil?!

Nu is het dus weer afwachten (ik krijg echt een hekel aan dat woord) en pas als alles duidelijk is kan ik weer aan de slag.
Ik zal jullie via deze blog weer op de hoogte houden en hopelijk willen jullie weer voor me duimen, bidden of wat jullie allemaal ook mogen doen. Alle steun is weer van harte welkom ook voor René, papa en mama, Jasper& Barbara en René & René en verder iedereen die ik vergeet te noemen.

Dikke kus Debby