4 zware weken

Hallo lieve vrienden en familie,

Hier weer een update van mij. Dit keer zal ik zoveel mogelijk vertellen. De afgelopen weken hebben we expres 2 kleine update geschreven omdat pa en ma van Someren in Zuid-Afrika zaten en niet mochten lezen dat het niet goed met mij ging.

Maandag 22 mei hebben René en ik pa en ma naar Schiphol gebracht. Zij wisten toen dat het eten niet goed meer ging en dat ik die week in het AVL zou vragen naar astronauten voeding. Donderdag is de voeding aangevraagd, maar vrijdag moest ik zoveel spugen dat er iets in mij knapte. Vanaf dat moment wilde ik niks meer eten en drinken en lag ik alleen maar op bed heen en weer te wiegen van de pijn. Jasper en Barbara hebben toen besloten niet naar huis te gaan, maar bij mij en René te blijven. René (en ik maar pas later want op dat moment is alles langs me heen gegaan) waren hier erg blij mee. Zij hebben met z'n 3en besloten dat ik aan de sonde voeding moest en hebben met alle doktoren gebeld over pijnstillers en wat ze verder moesten doen. Ik kreeg morfine (2 soorten) en moest dat weekend 2 liter per dag drinken anders moest ik in het ziekenhuis aan het infuus. Dat wilde ik niet dus met veel pijn en moeite kreeg ik zaterdag en zondag 3 flesjes drink voeding en water naar binnen. Maandag moest ik bij dokter Knegjens komen. Ik was heel even bang dat hij zou zeggen dat de bestralingen niet werden voortgezet omdat mijn lichaam dat niet aan kom, maar gelukkig was dat niet zo. In het AVL is toen een neussonde ingebracht. Die maandag moest ik dan via een spuit de drink voeding de sonde inspuiten en dinsdag zou er dan een pomp worden gebracht met de juiste sondevoeding. Echter maandagavond moest ik overgeven en toen heb ik de sonde uitgespuugd. Dus dinsdag werd er weer een neussonde ingebracht. Deze sonde heeft er tot zondag zonder problemen ingezeten en via de pomp kreeg ik weer genoeg eten en vocht tot mij. Hierdoor knapte ik weer aardig op. Echter zondagmiddag moest ik weer spugen en voor de tweede keer spuugde ik de sonde uit. Toen was ik de neussonde echt zat. In overleg met René, Barbara en Jasper hebben wij toen aan Dr. Knegjens gevraagd of ik een PEGsonde mocht hebben. Via een kleine ingreep wordt dan de maag tegen de buikwand aangetrokken en komt er een gat ik je buik. Via een slangetje komt dan de voeding regelrecht je maag in. Dinsdag 8 juni zou deze ingreep plaats vinden in het AVL. Ik lag al op de operatietafel toen ik een opmerking maakte over mijn bloedverdunners. Bleek er niet gecommuniceerd te zijn binnen het ziekenhuis en mocht ik niet geholpen worden omdat ik die ochtend mijn bloedverdunner gespoten had. Moest ik blijven tot de volgende ochtend en is woensdag 9 juni alsnog de sonde geplaatst. Ik heb in totaal 2 nachten in het AVL doorgebracht met heel veel pijn. De pijnstillers zijn nu aangepast naar een morfine pleister van 50 microgram, 3 diclofenac zetpillen en 8 paracetamol. Zelfs mijn rechter arm doet nu geen pijn meer...hahaha. Afgelopen maandag zijn de 3 hechtingen eruit gehaald.

Vrijdag 11 juni had ik dan eindelijk mijn laatste bestraling. Eindelijk zaten de 24 keer erop. Ik was best trots op mezelf!! En mocht het allemaal niet geholpen hebben dan heb ik in ieder geval alles gedaan wat ik kon om de kanker de baas te worden!! Pas na de bestralingen zijn de bijwerkingen aan slokdarm en huid zwaar verergerd. De slokdarm gaat op dit moment wel aardig. Ik eet zelfs af en toe vanille yoghurt of vanille vla. Ik probeer zo nu en dan wat nieuws, maar wel allemaal vloeibaar of heel zacht. Mijn huid is eigenlijk het ergste nu. Eerst werd het vuur en vuur rood, maar nu hangen de vellen erbij. Er is mij gegarandeerd dat het weer helemaal goed gaat komen dus daar houd ik me dan maar aan vast.

Ik ben er wel achter gekomen de afgelopen 4 weken dat ik een enorme sterke, lieve en daadkrachtige broer, schoonzus en vriend heb. Ik weet niet hoe ik het zonder hen zou hebben gered. Bedankt lieverds hiervoor en ik hou van jullie!!!

Nou pa en ma zijn sinds afgelopen dinsdag weer thuis. Ze hebben een prachtige vakantie gehad en zitten vol met mooie verhalen. Ik ben blij dat ze het zo leuk gehad hebben, maar ben ook wel weer blij dat ze veilig weer thuis zijn.

Ik zit nu weer in mijn eigen huis. Ik wil mijn eigen leven zo goed en kwaad als dat kan weer een beetje op gaan pakken. In oktober gaan René en ik dan samenwonen en daar kijken we alle twee naar uit.

Zo, jullie zijn weer helemaal op de hoogte. Bedankt voor alle steun, kaarten en telefoontjes en ik zie en spreek jullie allemaal snel weer.

Dikke kus Debby