Hallo lieve vrienden en familie,
Voor ik jullie vertel hoe het met mijn 3e chemo is gegaan zal ik eerst beginnen met heel goed nieuws betreffende mijn paps. Papa heeft vrijdag een endo-echo-scopie gehad. Er werd gekeken naar het plekje op zijn maag dat men had gevonden toen zijn galstenen eruit moesten. Na de ingreep kwam de dokter vertellen dat er niks aan de hand is. Papa heeft een extra alvleeskliertje in zijn maag en deze kan gewoon blijven zitten!! Een hele opluchting in huize van Someren.
Nou, nu weer iets over mezelf. Vorige week woensdag 3 maart is er een porth-a-cath bij mij geplaatst. Een kleine ingreep waar ik niet veel hinder van heb ondervonden. Echter men denkt ik ziekenhuizen niet echt met je mee. Vlak na dat de porth-a-cath geplaatst was bedacht ik mij dat ik niet wist of ik wel bestraald mag worden met een porth-a-cath. Bleek dat ze de porth-a-cath aan de linkerkant hadden moeten plaatsen i.p.v. de rechterkant waar hij nu zit. Na mijn 4e chemo moet de porth-a-cath er dus weer uit gehaald worden!!! Ach, laten we het zien als voorteken dat ik hem nooit meer nodig heb.
Afgelopen maandag moest ik naar de fysiotherapeut i.v.m. mijn schouder. Na het biopt van mijn lymfeklier heb ik last van mijn schouder en dat wordt alleen maar erger. Kom ik bij de fysio word ik doorgestuurd naar mijn huisarts voor een foto. De fysio dacht dat mijn schouder uit de kom of bijna uit de kom was. Ik weer naar de huisarts en meteen die middag naar het ziekenhuis voor een foto. Niks gebroken en ook niet uit de kom. Nu moet ik vrijdag 19 maart naar de orthopeed. Zoals Mirjam het treffend zei: Deze dokter heb je nog niet gehad. Weer een vinkje erbij!
Toen was het woensdagochtend, de ochtend voor de opname voor de 3e chemo kuur. Ontdek ik een zwelling onder mijn linker borst. In mijn geval ga je je nu overal zorgen om maken, maar ik dacht dat het iets te maken had met de porth-a-cath. Dus gewoon gewacht tot ik ’s avonds het ziekenhuis in ging. Ik bleek de eerste nacht alleen op zaal te liggen en er was geregeld dat ik op 3C geprikt zou worden omdat er niemand was die een porth-a-cath aan kon prikken. Wat een heerlijkheid zo’n porth-a-cath. Geen pijn, je handen vrij en het werkt!!! De zwelling bleek echter niks te maken te hebben met de porth-a-cath. Dus donderdag moesten er foto’s gemaakt worden van mijn ribben en long aan de linkerkant. Dr. van Velzen is die middag persoonlijk langs gekomen om mij te vertellen dat er op de foto’s niks te zien is. Hij vond het wel raar dat de zwelling er in eens zat, maar hij verwacht dat deze vanzelf weer verdwijnt. Mocht de zwelling er over een week nog zitten dan moet ik weer aan de bel trekken.
Tijdens deze kuur werd ik donderdagavond in het ziekenhuis al misselijk. Ik heb dus weer een extra pil tegen de misselijkheid erbij. Voelde me vrijdag en zaterdag echt beroerd, maar nu gaat het weer de goede kant op. Ik eet af en toe een beetje en ben niet meer zo misselijk. Alleen weer, of moet ik zeggen nog steeds, erg moe. Maar verder mag ik niet klagen. De chemo doet wat hij doen moet dus ik neem het maar voor lief.
Nou dat was het wel weer. Wederom iedereen bedankt voor alle lieve kaarten, sms’jes, belletjes e.d. Ik blijf er van op knappen.
Dikke kus, Debby
zaterdag 13 maart 2010
maandag 1 maart 2010
Bedankt allemaal
Hallo lieve vrienden en familie,
Allemaal bedankt voor het duimen, hopen, bidden, aansteken van kaarsjes enz. Het heeft geholpen. De chemo slaat aan en doet zijn werk goed. De tumor vervaagd op de foto en de lymfeklieren slinken. Dat is zeer positief!!!!!
Ik kreeg ook te horen dat mijn tumor niet reageert op de nieuwste pil. Op zich niet heel erg, want ze raden toch aan om de chemo die ik nu krijg af te maken. Oké, dat was het hele goede nieuws, dan zal ik nu bij het begin beginnen.
Afgelopen donderdag moest ik naar het ziekenhuis om bloed te prikken en had ik een afspraak bij de afdeling chirurgie bij Dr. Dijkema. Hij heeft uitgelegd wat een porto-cath precies is en hoe deze wordt geplaatst. Hij komt rechts (zoals spoedeisende zuster Jo al had vermeld) en wordt aangesloten aan een ader. Het is een kastje van roestvrij staal en kan oneindig blijven zitten. Dat is echter niet nodig, want als ik genezen ben kan hij er meteen weer uit!!!! Is ook makkelijker met winkelen en vliegen, gaan die poortjes niet elke keer loeien…..:)
Het weekend ben ik lekker thuis (lees bij pa en ma) gebleven samen met René. Vrijdagavond gezellig Iris en Eric-Jan op de koffie/borrel gehad, zaterdag bij Karin + Paul + kids geweest (voor wie ze niet kent, Karin is de jongste zus van René) en zondag kwamen René Bakker, René Seegers, Jasper en Barbara langs. Al met al een gezellig druk weekend.
En toen was het maandag 1 maart, het uur van de waarheid. Na een hele slechte nachtrust ( met mij de hele familie erbij, is er iemand die wel geslapen heeft? Ja, mijn René, maar die kan altijd slapen :)) zijn we met z’n 6en richting de Lichtenberg vertrokken. Daar moest ik eerst bloedprikken. Na het bloedprikken hebben we koffie gedronken in het o zo gezellige restaurant ( je wilt er nog niet dood gevonden worden!) en zijn we richting radiologie vertrokken. Aldaar een X-Thorax ( ja zuster Jo, Bar en René de vaktermen vliegen om je oren) gemaakt en toen het lange wachten op de o zo belangrijke mededeling. En zoals jullie hierboven hebben kunnen lezen was die positief.
Na het gesprek met Dr. van Velzen hebben paps, mams, René en ik afscheid genomen van Jasper en Barbara en zijn we vertrokken naar het UMC voor een intake gesprek met Dr. El Sharoeni de bestralingsarts. Een erg aardige en duidelijke man. Hij heeft nogmaals de CT scan laten zien en uitgelegd van waar tot waar er bestraald moet worden. Het grote nadeel van uitzaaiingen in je lymfeklieren is dat er nooit met zekerheid te zeggen is dat ze na de chemo kankervrij zijn. Daarom moet het hele gebied, van hals tot onderkant slokdarm, worden bestraald. Dit beslaat meer dan de helft van mijn rechter long. Bij het bestralen van zo’n groot oppervlakte komen er veel bijwerkingen om de hoek kijken. Ik zal een aantal bijwerkingen noemen, maar schrik niet. Gevoelige tot geschaafde huid, vermoeidheid, misselijkheid, opgeven van slijm, ophoesten van bloed, benauwdheid, kortademigheid, vernauwing van de slokdarm, moeite met slikken, enz., enz. Je hoeft deze bijwerkingen niet te krijgen en soms krijg je er maar een paar dat is per patiënt verschillend. Echter vanwege deze bijwerkingen zou het maximale aantal bestralingen 13 zijn. Dan is echter de kans dat de kanker weg is nihil. Na veel vragen en aandringen van mijn kant hebben de arts en ik besloten om te gaan voor de maximale bestralingen bij elke patiënt, en dat is 35 keer!. Dat houdt in dat ik de verantwoordelijkheid neem om zo ziek te worden als hierboven vermeld staat en dat ik ook weet dat deze bijwerkingen eventueel ook blijvend kunnen zijn. Er is nog 1 kleine mogelijkheid dat het toch maar 13 keer wordt en dat is als een team van artsen, na het bekijken van de CT-scan van vandaag, besluit dat het medisch niet verantwoord is om mijn lichaam 35 keer te bestralen. Ik ga echter er vanuit dat het 35 keer gaat worden. Ik ga voor de grootst mogelijke kans op genezing!!!!!!
Ik wordt nu uiterlijk 3 weken na mijn laatste chemo kuur opgeroepen voor de eerste bestraling. Dat zal de 3e week van april zijn. Vanaf die dag moet ik 5 maal per week, 7 weken lang bestraald worden. Na de laatste bestraling volgt dan een eindgesprek met de bestralingsarts en vanaf dat moment moet ik elke 3 maanden voor controle naar Dr. van Velzen.
Nou, jullie zijn weer op de hoogte. Bedankt allemaal voor jullie steun en volgende week komt het vervolg op de chemo, want dan staat mijn derde chemo geplant.
Dikke kus en veel liefs, Debby
Allemaal bedankt voor het duimen, hopen, bidden, aansteken van kaarsjes enz. Het heeft geholpen. De chemo slaat aan en doet zijn werk goed. De tumor vervaagd op de foto en de lymfeklieren slinken. Dat is zeer positief!!!!!
Ik kreeg ook te horen dat mijn tumor niet reageert op de nieuwste pil. Op zich niet heel erg, want ze raden toch aan om de chemo die ik nu krijg af te maken. Oké, dat was het hele goede nieuws, dan zal ik nu bij het begin beginnen.
Afgelopen donderdag moest ik naar het ziekenhuis om bloed te prikken en had ik een afspraak bij de afdeling chirurgie bij Dr. Dijkema. Hij heeft uitgelegd wat een porto-cath precies is en hoe deze wordt geplaatst. Hij komt rechts (zoals spoedeisende zuster Jo al had vermeld) en wordt aangesloten aan een ader. Het is een kastje van roestvrij staal en kan oneindig blijven zitten. Dat is echter niet nodig, want als ik genezen ben kan hij er meteen weer uit!!!! Is ook makkelijker met winkelen en vliegen, gaan die poortjes niet elke keer loeien…..:)
Het weekend ben ik lekker thuis (lees bij pa en ma) gebleven samen met René. Vrijdagavond gezellig Iris en Eric-Jan op de koffie/borrel gehad, zaterdag bij Karin + Paul + kids geweest (voor wie ze niet kent, Karin is de jongste zus van René) en zondag kwamen René Bakker, René Seegers, Jasper en Barbara langs. Al met al een gezellig druk weekend.
En toen was het maandag 1 maart, het uur van de waarheid. Na een hele slechte nachtrust ( met mij de hele familie erbij, is er iemand die wel geslapen heeft? Ja, mijn René, maar die kan altijd slapen :)) zijn we met z’n 6en richting de Lichtenberg vertrokken. Daar moest ik eerst bloedprikken. Na het bloedprikken hebben we koffie gedronken in het o zo gezellige restaurant ( je wilt er nog niet dood gevonden worden!) en zijn we richting radiologie vertrokken. Aldaar een X-Thorax ( ja zuster Jo, Bar en René de vaktermen vliegen om je oren) gemaakt en toen het lange wachten op de o zo belangrijke mededeling. En zoals jullie hierboven hebben kunnen lezen was die positief.
Na het gesprek met Dr. van Velzen hebben paps, mams, René en ik afscheid genomen van Jasper en Barbara en zijn we vertrokken naar het UMC voor een intake gesprek met Dr. El Sharoeni de bestralingsarts. Een erg aardige en duidelijke man. Hij heeft nogmaals de CT scan laten zien en uitgelegd van waar tot waar er bestraald moet worden. Het grote nadeel van uitzaaiingen in je lymfeklieren is dat er nooit met zekerheid te zeggen is dat ze na de chemo kankervrij zijn. Daarom moet het hele gebied, van hals tot onderkant slokdarm, worden bestraald. Dit beslaat meer dan de helft van mijn rechter long. Bij het bestralen van zo’n groot oppervlakte komen er veel bijwerkingen om de hoek kijken. Ik zal een aantal bijwerkingen noemen, maar schrik niet. Gevoelige tot geschaafde huid, vermoeidheid, misselijkheid, opgeven van slijm, ophoesten van bloed, benauwdheid, kortademigheid, vernauwing van de slokdarm, moeite met slikken, enz., enz. Je hoeft deze bijwerkingen niet te krijgen en soms krijg je er maar een paar dat is per patiënt verschillend. Echter vanwege deze bijwerkingen zou het maximale aantal bestralingen 13 zijn. Dan is echter de kans dat de kanker weg is nihil. Na veel vragen en aandringen van mijn kant hebben de arts en ik besloten om te gaan voor de maximale bestralingen bij elke patiënt, en dat is 35 keer!. Dat houdt in dat ik de verantwoordelijkheid neem om zo ziek te worden als hierboven vermeld staat en dat ik ook weet dat deze bijwerkingen eventueel ook blijvend kunnen zijn. Er is nog 1 kleine mogelijkheid dat het toch maar 13 keer wordt en dat is als een team van artsen, na het bekijken van de CT-scan van vandaag, besluit dat het medisch niet verantwoord is om mijn lichaam 35 keer te bestralen. Ik ga echter er vanuit dat het 35 keer gaat worden. Ik ga voor de grootst mogelijke kans op genezing!!!!!!
Ik wordt nu uiterlijk 3 weken na mijn laatste chemo kuur opgeroepen voor de eerste bestraling. Dat zal de 3e week van april zijn. Vanaf die dag moet ik 5 maal per week, 7 weken lang bestraald worden. Na de laatste bestraling volgt dan een eindgesprek met de bestralingsarts en vanaf dat moment moet ik elke 3 maanden voor controle naar Dr. van Velzen.
Nou, jullie zijn weer op de hoogte. Bedankt allemaal voor jullie steun en volgende week komt het vervolg op de chemo, want dan staat mijn derde chemo geplant.
Dikke kus en veel liefs, Debby
Abonneren op:
Posts (Atom)
